Beni Senden Uzaklara Götür

Beni benden uzaklara götür.
İnsan artık kaçamıyor kendinden.
Koşuyorum, düşüyorum;
Kaçamıyorum.
Kinimden, nefretimden, senden…
Özgürlüğe çırpınan kelimeler dilimde,
Ne hayırdan anlarlar ne de şerden.
Çünkü bir an unuturlarsa yalnızlığı,
Hiçbir vicdan taşıyamaz bu sessizliği.
Bir sen anlarsın beni;
Anlamıyorsun.
Sen hiç tanımadın sensizliği.

Önce özlemi yad ederim geceden,
Sonra seher mesken tutar gözlerimi.
Sen ki uykusuzum,
Sen ki bilinmezim,
Burada güneş balçıkla sıvanır.
Burada hasret seninle sınanır.
Beni senden uzaklara götür.
İnsan artık kaçamıyor senden…
Bir sen seversin beni;
Sevmiyorsun.
Sen hiç tanımadın sevmeyi.

Her gün savaştığım bir inkarım,
Her gün yenildiğim bir özlemin var.
Gözlerinde süvariler,
Süvari ve atlılar var.
Bakıyorsun,
Yeniliyorum.
Beni bizden uzaklara götür.
İnsan artık kaçamıyor bizden.
İnsan yoruldu, bilsen…
Bizden, senden, kendinden
İnsan yoruldu kaçmaktan,
Bilmiyorsun.
Keşke(leri) bekliyor avutulmayı.
Bir sen çıkmalısın aklımdan,
Çıkmıyorsun.
Sen hiç tanımadın unutulmayı…

Alper Coşkun