Sessiz Hıçkırıklar Eşliğinde Kalemimin Gözyaşları
İlham geldi ve yazıyorum yeniden.
Gözlerinden akan yaşları siliyorum kalemimle
Hıçkıran sesini gizliyorum mısralarıma duyulmasın diye.
Ve biliyorum herşeye rağmen ve bana rağmen
Olmayacağını inan ki biliyorum.
Ruhunun kimin için attığını biliyorum.
Nefesinden hangi ismin çıktığını bile duyuyorum.
Dahası beni sevmiyorsun hissediyorum.
Görüyorsun ama, üzülmüyorum.
Zaman durdu benim için ve
Bana rağmen akıyor zaman senin için.
Ve hatta hükmediyor bize bilinmez bir esin.
Yine de sensiz geçiyor zaman nedensiz bir biçim.
Mehmet Özdemir
