YÜZMEYİ BİLMEDİĞİN ÖLÜME ÇAĞRI

Penceremden deniz görünüyor,

Sanki dalgalar beni çağırıyor.

Gidiyorum yanlarına,

Merhaba, merhaba canlarım diyorum.

Dans ediyorlar damla damla.

Dansı bırakıp ağlıyorlar,

Benim yalnızlığıma mı,

Kendi yalnızlıklarına mı? Kalabalıklar arasında.

Yine beni çağırıyorlar, 

Dönüyorum yanlarına, koyunlarına giriyorum.

Her biriyle teker teker sevişiyorum.

Onların koynunda ölüyorum. 

***

Ağlayan kayalar gördüm rüyamda,

Benim ağladığım yetmezmiş gibi.

Dostlar gördüm, sanki dostum kalmış gibi.

Eceli gördüm rüyamda,

Sanki ben,

Yaşıyormuşum gibi…

Şenol Gürbüz