Derin yaralarımın kırıklarını taşıyorum göğsümde.
Uçsuz bucaksız bir nehir gibi dolaşıyorlar.
Sert kayaların altındaki o inci tanesinin kabuğunu seviyorum.
Kendini göstermemek için saklanıyor adeta.
Parçalanıyor kimsecikler bulmasın diye.
Sevgi kelebekleri kendini hatırlatır oluyor.
Derin yaralarımın kırıklarını kapatır gibi özenle.
Bağırırcasına ta içinde bir yerlerden,
Anlaşılmasın diye çabalarken aslında anlaşılmak istediğini dağa taşa haykırıyor.
Kendine bir ben doğuruyor, kendini yeniden severek örüyor.
Hira Saliha Calip
