MEVSİM KOKULUM

Çiçekler açıyor bak, 

Takvim yapraklari durmuyor yerinde.

Bir bir kopuyor zaman nereye gittiğini bilmeden.

Sevgiye hasret ellerim,

Tutacak bir el araraken birden tutuyorsun

ellerimden.

Mevsim kokulum,

4 Mevsim seninle yaşıyoruz biliyorsun.

İlkbaharın  başka,

Sevgide ilkbahar

Aşkta ilkbahar

Senle ilkbahar

Seninle ilk kışım kar topu oynarken olsun.

Seninle sonbaharım, 

Bir ömür sarı yaprakların ağaçtan dökülen haliyle,

Başımıza  gül yaprakları gibi dökülsün.

Sonra kelimeler, sevgiye dair bir bir dökülsün kalemimden.

Bazen sivri dilli,

Bazen yontulmak isteyen halinle,  çabalasam seni.

Yaz mevsiminde yazabildiğim kadar yazsam seni.

Derinlerde sevgiye dair sözcükler araken

Ama seni biliyor ve tanıyorum

Sen acılı yüreklerde dillenirken

Kelimelerin kifayetsiz kaliyor,

Mutluluk rüzgarına kapılmış hislerde bazen.

Gökyüzünde gökkuşağı misali renkten renge giriyorsun.

Mutluluğu sığdırdığın gizemli sözcüklerde

Bazen değil hep beni aramadan biliyorsun.

Çünkü sen ve ben ayrılmaz sevgiliyiz.

Sonbahar, kış ve ilkbaharda  hep sevgiyi yaz.

Bazen kırılgan halinle bazen de mutluyken yaz.

Hep bizi yaz olur mu?

Mevsim Kokulum.

Nazan Demirağ