Kül

Yanan doğadan yeniden doğan umut.

Göz göre göre yandı her yer, oldu kül
Ey insanoğlu! Eserine bak da üzül
Ya da dur! Sen ağlanacak haline gül
Gül de anlaşılsın senin gönlün de kül

Yangın yeri Gazze, Doğu Türkistan
Senin ülken peki, çok mu gülistân?
Gör ki olmasın kalbin köristan
Dikenleri de taşıyor göğsünde gül 

Ağaçlar, hayvanlar, insanlar, yeryüzü
Yanıyor, yakılıyor, ölüyor her yüzü
Kaldı mı insanlığın çürümeyen bir yüzü
Yağmur beklerken ah! Yağıyor kül 

Hangi taşı kaldırsam irin akıyor
Bu düzen herkesi, her şeyi yakıyor
Adaletin göğsüne çiviler çakıyor
Haydi gönlüm, herkes adına üzül!

Milli yas ilan edilsin, şehitlerimiz var
İnsanlar, ağaçlar, börtü böcek, kuşlar
Nasıl kapanacak bu onulmaz yaralar 
Haydi insanlık, şimdi acı acı gül!

Damlanur Özsoy