Korku

[vc_row][vc_column][vc_column_text]Bir kız için yanlış bir zamanlamaydı belki de, gece dışarı çıkmak. Peşini bırakmayan tedirgin duygular, hızını kaybetmeden beliriyordu arkasında genç kızın.

İsmi “korku” olan bir silüet, soluğu ensende, kalp atışın,kulaklarında.

İliklerine kadar hissettiğin tek duygu, “korku” nefesin kesilecek ve bayılacak gibisin ama ne ölmek ne de bayılmak öyle kolay değil! Yaşamak ve deneyimlemek zorundasın, daha önce böylesini tatmadığın belli ama seni o duygunun içinden çekip çıkaracak bir el yok, tek başınasın. İlerliyorsun ıssız sokakta… Adımların savsak; birbirlerine hâ dolandı, hâ dolanacak! Yürüyebildiğine şükrediyor; güvenli bir yer bulabilmek için bir ümitle sessiz, kimsesiz ve titreyen bakışlarla etrafa bakınıyorsun sokakta. Arkana bakmaktan korkuyorsun, belki de korkularınla yüzleşmekten… Geçtiğin yolların sonu yokmuş gibi devam ediyorsun, yaşamak senin için bir mucize. Kalbinin durma olasılığı artmış gibi hissediyorsun. Bitmiyor o yol, bitmiyor sana bir ömür gibi gelen dakikalar. Korumasını dileyerek sarılıyorsun ceketine, önünde beliren tüm sokak lambaları kapanıyor birer birer. Zaten karanlık olan sokak bir anda zifiri karanlığa bürünüyor. Korkuyor musun, karanlıktan? 

Belki biraz… 

Karanlık mıydı seni korkutan? 

Yoksa yüzleşemediklerin mi? 

Bir cevabın var mıydı bu sorulara, yoksa hayatın boyunca hep görmezden mi geldin? 

Kim bilir?

Saçlarında bir kıpırtı, bir titreyiş tüm uzuvlarında.

Derin ve soğuk bir nefes… 

Kalbin hâ durdu hâ duracak, ölecek gibisin ama bugün değil.

Elif Nur Yılmaz[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]