Gökyüzüne bakıyordum yine bir deniz kenarında.
Gecenin bilmem kaçı yine bilmiyorum.
Neredeyim ne yapıyorum bilmiyorum.
Ay gülümsemeyi kesti sen yoksun diye biliyorum.
Ve gökyüzünde bir silüet oluştu birden
Ay şavkını gösterdi birden yakarcasına bedenimi.
Evet gördüm işte o masum silüetini, o güzelliği ve sakladığın bir parça zülüfü gördüm.
Evet gördüm yıldızdan gözlerini.
Ve evet gördüm; senin silüetine kayan yıldızlar sayesinde kalbimin kimi seveceğini kime bağlı kalacağını.
Ve evet gördüm seni ve gülcemalini.
Birden gök yarıldı, aktı yıldızların olduğu gözlerinden yaşlar.
Ve yağdı durmayacakmışcasına yağmur damlaları üstüme
Ve bir el uzandı gökten yüreğime
Yardı göğsümü çıkardı; ruhumu aldı bendine
Ve ulaştım sevdiğime
Göz ile,
Yaş ile,
Aşk ile,
Ruh ile…
Mehmet Özdemir
