Sisli bir gündeyiz ve rüzgar yine delice esiyor.
Ve yağmur tek derdi benmişim gibi yağıyor gözlerimden üstüme.
Rüzgar tek derdi benmişim gibi hayatın sillesini yüzüme bir bir vuruyor.
Kafamdaki(olmayan) şapkayı tutmakta zorlanıyorum bazen.
Sis zaten görmeme engel oluyor seni.
Bilmiyorum ruhum deli bir atlı gibi hınca hınç üstüme geliyor.
Bazen nefes almakta zorlanıyorum sensizliğin ortasında ki o lanetli ve büyülü yerde.
Ve bazen aslında hiçbir zaman seni göremeden duramıyorum .
Ne gönlüme söz geçirebiliyorum ne de dilime.
Gerçi konuşamıyorum lisan ile.
Ama görüyorum gözlerini ve tekrar itiraf ediyorum seni sevdiğimi.
Sana olan sevgi her ne kadar iki kelimenin içine sığmasa bile.
Bilmiyorum nedenini ama seviyorum seni.
Ve yine ve yeniden ve eksiltmeden seviyorum seni.
Mehmet Özdemir
