Hüzün adı konulmamış sokaklarda;
Her adım da dizili, kaldırım taşı misali
Serçeler gibi ürkek yüreğim
En derin okyanuslarda,
Yalnız ve sessiz bu sabah
Dert anlatma endişem yok
Bilirim, ölüm son durak
Ne kimsesizlik,
Ne sessizlik,
Ürpertmiyor artık
Yürek yaşadığı vahametin farkında
Sigara yakışlarım daha seyrek,
Dumanı bedenime hapsedişim daha uzun
Buruk sevinçler ektim arka bahçeye,
Baharda nergislerden önce açsın diye.
Korkaklar mezarlığının servi ağaçları
bizi çağırıyor nazlı nazlı
Bir ilkbahar günü
Kuş cıvıltıları,
Selamlarken gün ışığını
İçimde bir sevinç,
Bir de açmamış nergislerin kokuları,
Saadet AKTAY
