Maraş’a deprem vurdu, karanlık çöktü geceye.
Ayrılık doldu şimdi, hüzünlü yüreklere.
Evler yıkıldı, umutlar savruldu, rüzgârlı bir gecede.
Ansızın kayboldu her anı, karanlığın içinde.
İçimiz kan ağladı ,yaşlar akıttık gözlerimizden.
Depremin şiddetiyle hayatlar, kaydı ellerimizden.
Enkaz içinde hüzünle bir bir atılan adımlar,
Bundan mütevellit oldu, yüreklerde yaralar.
Gecenin sessizliğinde yankılanır çığlıklar,
Ayrılığın hüznüyle doldu, şehirde ki dağlar.
Depremin acısını taşıyan bu karanlık anılar
Maraş’ın gücüyle aşacak hayat, yeniden başlar.
Umutsuzluğa kapılma, Maraş’ın (dirilişin) gücü var içinde,
Depremin izlerini silip, aydınlığa gideceğiz birlikte.
Hüzün dolu şu anıları birlikte atlatma zamanı.
Maraş’ın sevgisiyle yeniden ayağa kalkma zamanı.
Depremin ardından yeniden yükselir bu şehir,
Ayrılığa rağmen, aydınlık yarınlara yürünmeli bir bir.
Durmamalı, birleşmeli, dayanışma içindekiler güçlenmeli
Umut ışığına ulaşmak için karanlık geceyi bitirmeli.
Bu şiir deprem esnasında Gaziantep’te yaşayan ben Mehmet Özdemir tarafından, bu depremi yaşayan, yaşamayıp bizler için üzülen hatta yakınlarını kaybeden herkese ithafen yazılmıştır. Bir kusurum olduysa tecrübesizliğime verin.
Mehmet Özdemir
