VİCDANIN SESSİZLİĞİ

[vc_row][vc_column][vc_column_text]Yavaş yavaş yürüyorum boş sokaklarda, 

Sana ait ne varsa kaldırıyorum rafa, 

Yankılanıyor adın, adımlarımda, 

Yok oluyorum damla damla… 

Yutulan kelimeler gözyaşlarında, 

Susturuluyor dev ormanlarda. 

Koşuyor santim santim limana, 

Yakalıyor ölümü kanatlarında.

Gök mavi kelebeklerle örülü, 

Kuşlar el sallıyor sanki göründü. 

Bekle diyecek buna nefesi yetecek, 

İzin verildi mi son kez gülecek. 

Uzaktan gizli bir veda, 

Sayıyor kalbini avucunda, 

Yayılıyor sessizlik şu anda, 

Etrafında ağlayan başucunda. 

Mühürleniyor dili o an. 

Gören göz, dil de kusuyor dilsizliği, 

Emanetti emanetin sahibi mi geldi? 

Yok mu oldum ben şimdi? 

Üstümde beyaz bir örtü, 

Hayır hayır! Örtmeyin üstümü 

Duymuyorlar ki sesimi, 

Seslendiğim herkes mi küstü?

Son kez sordular pişman mısın? 

Yapamadıklarımsa evet, 

Ya yaptıkların şayet 

Onlar için de sen beni affet.

Gizem Kırmızı

 [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]