Ben zamansız doğan güneşe
Çölleri susuz bırakan yağmura
Ama en çokta… gelmeyen ilk yaza
Hala içten kırgınım
Ben çiçekleri sulayan çiğ tanelerine
Kavruk dikenli zehirli kaktüse
Ama en çokta
Kendime yabancıyım
Bir kalp taşıyorum
Kendimden habersiz
Bir gelincik şarkısı söylüyorum
Kırlarda
Çamura bulanmış duygulara rağmen
Alışamıyorum
Yaban otlara, dermansız yaza, susuz kalmış vahaya
Çöl sıcağına, yitik ve savruk kumlara
Ve o kum taneciklerinden meydana gelen saatlere, dakikalara
Kainat dediğin koskoca bir çölse
Ve insan da o çöldeki her kum tanesinden biriyse
Zaman diyorum…
Sığmasın a’pazlarıma.
Gülistan Düz
