Sepetiniz şu anda boş!
Karanlık
Karanlığın, aydınlıktan daha gerçekçi olduğuna inanırım. karanlık hiçbir şeyi süslemeye çalışmaz. Aydınlık her şeyi parlatır, yumuşatır, çoğu zaman sahte bir güven verir. Ama karanlık olduğu gibi durur. Sert ve çıplak.
Korkular en çok karanlıkta doğar, ancak en iyi karanlıkta gerçekleri görebiliriz.
Bir ağaç dalının gölgesinden korkmak gibidir zihin, Aslında hiçbir tehdit yoktur ama zihnimiz büyütür, derinleştirir, hatta çığlık çığlığa kaçırır bizi kendi içimizden.
Karanlıkta düşünürüm.
Eğer sonsuz bir boşluğun içindeysem, her şey elimden alınmışsa ne kalır geriye?
Aynadaki yansımam mı? Yüzümün güzelliği mi?
Karanlıkta, bunların hepsi silinir. Geriye sadece benlik kalır. Ve o zaman sorarım kendime: Ben kimim, eğer tüm ışıklar sönerse?
İnsanlar, uğruna ömür harcadıkları “oyuncaklarını” korumak için neleri feda ederler? Bu dünya bir sahne ve biz, kırılgan oyuncaklarımıza sımsıkı sarılmış oyuncular gibiyiz. Güzel bir ev, pahalı bir saat, bir unvan, bir beden…
İçimdeki karanlıkla konuştuğum her gece, biraz daha anlıyorum: inançtan ve sevgiden daha önemli bir şey bulamıyorum.
Kolaylaştırıcıdan Birkaç Fısıltı:
Yaz ve Yarat Çemberi‘nden sevgili Elif Emir, içimizdeki karanlık ile aydınlık arasındaki o hassas dansı, kelimelerin en ham, en çıplak haliyle bize sunuyor. Elif’in bu cesur kendini tanıma yazısı, birçoğumuzun zihninde yankılanan o varoluşsal sorgulamayı – “tüm ışıklar söndüğünde ben kimim?” – masaya yatırıyor.
Bu metin, tıpkı “Yaratıcı Yazarlık Deneyim Defteri”mizde davet ettiğimiz gibi, yazmanın sadece güzel hikayeler anlatmak değil, aynı zamanda karanlık ve aydınlık tüm yanlarımızla şefkatle yüzleşmek için ne kadar güçlü bir araç olabileceğini hatırlatıyor. Zihnin gölge oyunlarını fark etmek ve kelimelerle onlara bir sahne kurmak, Carl Jung‘un “gölge arketipi” dediği o derin içsel keşif yolculuğunun ilk adımı olabilir.
Eğer Elif’in bu yolculuğu sizde de bir merak uyandırdıysa, belki de kendi “karanlığınızla” konuşmak için ilk kelimeyi yazmanın zamanı gelmiştir. Unutmayın, bu Çember’de her sesin, her fısıltının bir yeri var.
